भात खानलाई
एक हुल चरी,
'भुर्र' गरेर गए ।
चौतारी एक्लै छ
रिसाए झैँ
उता फर्किएर ।
"यो गाउँलाई आज बैँस लागेन"
त्यो एक्लै मुर्मुराइ रह्यो ।
समुन्द्र छेवै
गल्ली हाङ्को छोरो
सपना गोद्न थाले ।
रहर बेहाल छ्
सम्झानमा
फिक्का मुस्काएर ।
"आमालाई साड़ी, बाबालाई घड़ी"
उ बेग्लै रमाई रहे ।
No comments:
Post a Comment